Buitenlandse investeerders staan te trappelen om vastgoed op de Nederlandse markt te kopen. Zij vinden de tijd rijp om te gaan investeren.

Het is en blijft een merkwaardig verschijnsel dat buitenlandse beleggers de kansen op de Nederlandse vastgoedmarkt eerder ontdekken dan de Nederlandse, iets dat Willem Burgers van het Add Value Fund ook al is opgevallen. Tijdens de jacht op aantrekkelijke small- en midcaps zijn Nederlandse institutionele beleggers niet te zien, maar laden hun buitenlandse collega’s hun portefeuille met aantrekkelijk geprijsde Nederlandse aandelen.

Het lijkt wel alsof de nodige spelers op de Nederlandse vastgoedmarkt hun financiële wonden likken van de crisis. Maar wat hebben de verschillende marktpartijen geleerd van de crisis? “Dat de keuze van kwalitatief goed vastgoed essentieel is”, zegt Jeroen Nathalia van Duinweide Investeringen. Hij volgt daarom in feite dezelfde strategie als enkele andere grote spelers op de markt als Wereldhave: focus op een bepaald deel van de markt, een niche. “Wij hebben de afgelopen vier jaar de nadruk gelegd op supermarktvastgoed.” En met succes? “We hebben voor 60 miljoen aan supermarktvastgoed gekocht.  Alle fondsen renderen volgens prognose of hoger. Dit is overigens circa 7% en fors hoger dan het rendement op een spaarrekening.”

Door te specialiseren in een niche neemt de kennis van een deelmarkt exceptioneel toe, zodat je beter in staat bent om het kaf van het koren te scheiden. Kennis levert rendement op. “Van de 50 supermarkten die we aangeboden kregen vorig jaar, kochten wij er slechts één. Wij zijn uiterst kritisch, elke vestigingsplaats laten we grondig onderzoeken. De supermarkt moet een uitstekende weekomzet behalen die in verhouding staat tot de huur en we dienen erin te geloven dat het vestigingspunt over tien jaar nog steeds een goede locatie is. Dit betekent dat we een betrouwbare, toekomstgerichte en stabiele basis verwerven, de essentie van een waardevaste belegging”, zegt Jeroen Nathalia.

Beleggers kijken echter niet alleen naar het rendement, maar ook naar de betrouwbaarheid van de organisatie. Daarvoor is teveel gebeurd op deze markt. Valt de beheerder onder AFM toezicht? Zijn de fondskosten reëel en in proportie? Voert de beheerder het vastgoedmanagement zelf uit en zit hij er bovenop? Nathalia: “Dit alles doen wij. Daarnaast voeg ik er graag aan toe dat wij het supermarktvastgoed kopen op eigen risico, niet wetende of de bank het wil financieren en of er medebeleggers enthousiast zullen zijn. Dit doen wij omdat wij in supermarktvastgoed geloven! Het beste commitment dat ik kan geven is dat wij participeren in alle fondsen tot het einde van de looptijd. Wij rapporteren aan het einde van het kwartaal en keren op basis van werkelijke resultaten uit, overigens binnen twee tot drie werkdagen. Ik vind dat heel snel.”

Natuurlijk is Jeroen Nathalia van mening dat een belegging in een supermarkt een hoeksteen behoort te zijn van een beleggingsportefeuille. “Het is duidelijk een uitstekende en veilige haven gebleken tijdens de afgelopen crisis.” Maar het is wel een illiquide investering; het is niet zo eenvoudig verhandelbaar als beursgenoteerde aandelen. “Dat is zo, maar wij bieden wel een zeer stabiele uitkering per kwartaal bij een constant rendement van circa 7%. Bij aandelen heb je te maken met de beweeglijkheid van de markt.”